Elk mens heeft een verhaal te vertellen. Over zijn of haar leven, familiegeschiedenissen, over gemeenschappelijke interesses. Er zijn mensen die boeken schrijven, anderen schrijven verhalen en weer anderen zingen hun lied. Er zijn altijd mensen die ons iets te zeggen hebben. …….. Zo spreken zij.
Ieder mens spreekt zich wel of niet uit met een bepaalde reden. Het is de eigenheid van ons allemaal die je mag waarderen. We maken allemaal het nodige mee in het leven en daarmee moet je verder. Ook ga je verder met daar waar je vandaan komt.
Veel valt er altijd niet uit te wisselen, omdat er geen herkenning is. Er zijn mensen die tijdelijk in je leven zijn en die je moet loslaten; andere mag je verwelkomen.
Toch is het goed om het gesprek te blijven voeren; om geduld te blijven behouden. Je kunt ook in een bad terechtkomen waarbij je nog niet weet hoe en of je eruit gaat komen. De vraag hoe je ergens uit komt, kan een basale vraag in het leven zijn. Je kunt daarvoor allerlei ideeën hebben en adviezen krijgen als het nodig is. Het antwoord komt wel c.q. is er al.
Je kunt plannen maken en deze goed doordenken, zodat ze werkbaar worden. Een goed uitgedacht plan wordt niet altijd uitgevoerd, omdat emoties in de weg zitten. Het is het leven zelf. Emoties uitschakelen is niet goed; ze horen erbij.
Deze week heb ik dozen gehaald; iets wat ik al langere tijd van plan was. Het is goed om een plan te laten rijpen, zodat het uitgevoerd kan worden wanneer de tijd daar is. Dan kun je gaan oogsten en genieten van de volheid van het leven.
Zo spreken zij. 
Je verhaal vertellen en je leven delen is goed; het is een voorbeeld of levensles voor anderen.
That’s it!
