Je kunt het een eerste werkweek noemen in het nieuwe jaar. Een routinematig iets komt terug in mijn leven. Niet het avontuur, maar het dagelijkse ritme schuift naar de voorgrond. Dat merkte ik de afgelopen week. Maar toch kan ik niet stil blijven zitten. Er móet vooruitgang blijven. Anders wordt het stilstand en is het achteruitgang.
Achteruitgang bestaat volgens mij niet; een achteruitgang wel. Net zoals een achteringang. Dan kom je via de achterdeur naar binnen. Dat is altijd prettig.
Het was ook wel een opmerkelijke week. Met naai(verstel-)opdrachten die blijven doorlopen en sommige die nog liggen te wachten om in behandeling genomen te worden.
Maar ja, een dag heeft 24 uur en je kunt de klok niet terugdraaien, noch veranderen. Dus doen we alles maar op z’n tijd; de tijd die ons gegeven is.
