“Waar kom jij vandaan?”. Die vraag werd mij onlangs gesteld en dat vond ik wel bijzonder. Je hoort hem niet vaak en als je dan op een nieuwe plek komt, is het een vraag waarop je antwoord kunt geven. Het toont een interesse van een andere persoon in jouw persoon. Gewoon, ergens in de ‘wandelgangen’. Je ergens welkom weten.
Dat is een goede zaak.
Deze week heb ik naaiwerk kunnen oppakken wat paste in de dag. Je kunt ook ervan uitgaan dat je te maken hebt met een planning en dat deze gehaald moet worden. De uitvoerende rol. Je bent dan in de mogelijkheid om je extra druk te maken. Ook, omdat je bang bent dat er teveel tussenkomt zodat je de planning niet haalt. Maar aangezien ik niet in een bedrijf zit, maar thuis werk, houd ik mij het recht toe te doen wat voor handen ligt. Afspraken moeten nagekomen worden, het werk moet af, dat begrijp ik ook wel.
Onlangs was ik in een situatie en kreeg ik de gedachte dat ik op het NS-station in de restauratie zat. Je hebt zelf de vrijheid om te bepalen welke richting je opgaat. En als de trein komt, de keuze maken of je wel of niet instapt. ‘Er is al betaald.’
Dat heeft iemand mij ooit verteld. Dat geeft rust.
Het bedrijf uitbreiden lijkt mij wel een dingetje. Ik ben blij dat het gaat zoals het gaat en sommige activiteiten liggen op de plank, in de wachtstand of slapen nog. Het is maar hoe je het benoemt.
Het leven kent zo nu en dan z’n verrassingen.
Werken kost inspanning. Het is mooi als je inspanning ook beloond wordt. Deze week heb ik fysiek kunnen bijkomen van mijn bezigheden van de afgelopen periode. Inspannen om even te ontspannen.
‘Waar kom jij vandaan?’ 
