Het is een vraag die ik de afgelopen week hoorde: ‘Opent u weleens?’ Er zijn verschillende wijzen om iets te openen en dat stemde me tot nadenken.
Ja, we staan er vaak niet bewust bij stil, maar feitelijk openen we hier elke dag de deur. Voor wie of dat wat komt. Eerlijk gezegd is de deur ook nog weleens gesloten. Dat is niet de bedoeling, maar kan af en toe wel prettig zijn. Om tot rust te komen.
De vraag trof me wel. Op meerdere fronten. Het is een discipline om elke dag de deur te openen, om mensen te ontvangen. En dan gaat het niet alleen om mensen die komen met naai- of verstelwerk, maar er komen ook andere mensen aan de deur. Bijvoorbeeld: pakketbezorgers.
Soms zetten enkele huishoudelijke zaken het hele huis op de kop en dat geeft dan weer aan tot schoonmaken. Zo heb ik deze week enkele planken schoongemaakt en daar kwam ik warempel enkele ‘naslagwerken’ tegen die ik al een poosje kwijt was. Een opgeruimd huis geeft vreugde, vind ik. En nu heb ik meer tijd om het huis schoon te maken en dingen op te ruimen dan in de tijd dat ik een werk buitenshuis had. Er zijn nu altijd veel eisen in deze wereld.
Deze week heb ik een product gemaakt wat – ja, wat moet je er eigenlijk mee? Misschien krijgt het nog een functie in een of andere ruimte ter afwisseling. Volgende week gaan we in de herkansing. Er moest een ander procedé gevolgd worden en na enige communicatie hoop je dan dat een punt doorgekomen is. Hopen. Want zeker weten doe je het nooit. Goed luisteren blijft moeilijk.
‘Opent u weleens?’ Open je weleens een gesprek met een ander over andere zaken dan werk? Het is goed om dat in vrijheid te doen. 
