Tja, waar zijn we eigenlijk allemaal mee bezig? Dat kun je je afvragen als je om je heen ziet wat er allemaal gebeurt in de wereld. Daarin probeer ik te laveren en in mijn werk ben ik er ook mee bezig: ontvangen en doorgeven.
Het maken van een jas kost veel tijd. Het lijkt me leuk deze uitdaging een keer weer eens aan te gaan. Voor nu is het knopen aanzetten. Ook een werk. Daarbij worden de dagen weer langer en kun je weer eerder op de fiets stappen. Het fietsen maak ik tot een ontspanning; de auto blijft dan weer staan.
Ja, soms gaat het leven terug naar een nulpunt. Het was mooi om dat te herkennen bij iemand anders. Toch probeerde deze persoon verder te komen in zijn plannen en ambities. Het ontroerde me wel, omdat deze persoon bleef geloven in zichzelf en in de wereld; iets wat wij ook mogen doen.
Het was mooi om onlangs een artikel in de krant te lezen over de werkzaamheden van koningin Máxima voor de Verenigde Naties. Zij ondersteunt (jonge) vrouwen die in hun eigen onderhoud willen en moeten voorzien door middel van een zogenaamd microkrediet, zodat ze toegang hebben tot financiële diensten. Zo draag je een boodschap uit door je werk.
Enige dagen geleden heb ik een jas aangenomen van iemand die met het dragen van de jas blijkbaar ook een boodschap wil uitdragen. ‘We all care’, stond er op een label. Ja, dat is een mooi uitgangspunt en als je dit soort kleding kunt en mag dragen, heb je inderdaad iets te zeggen. De jas zat goed in elkaar. Het is ontvangen en doorgeven als daarvoor ruimte is. Of zijn het gewoon wolven in schaapskleren die altijd wegkomen?
Communicatie is alles. 
‘De volgende keer …….’ Er is geen volgende keer.
