Vandaag ben ik naar een huis geweest waar een familiegeschiedenis werd verteld. Het bijzondere van elke familiegeschiedenis is, is dat deze veel facetten kent. Zo ook bij deze familie. Feit is dat deze familie zeer gastvrij was en mensen hielp die hulp nodig hadden.
Ja, zo kun je ergens terechtkomen.
Het is iets waarvoor je dankbaar mag zijn. Voor het feit dat je een dak boven je hoofd mag hebben en dat er voor je gezorgd wordt als dat nodig is. En dat je kunt werken als dat mogelijk is. Het kan ook zo afgelopen zijn. Niemand die dat weet.
Deze week ben ik begonnen met de werkzaamheden voor een volgende klant. Ze komen hier niet door een brede deur naar binnen, zoals in het pand waar ik vandaag was. Maar een kop koffie op z’n tijd is wel haalbaar.
Vaak rol je van het ene in het andere en pak je datgene op wat op je pad komt. Zo kun je mensen helpen en een plekje geven om op verhaal te komen. Of hen een plek geven om hun verhaal te doen. Mooi is als er een uitwisseling komt van gedachten en als er herkenning is.
Het bijzondere van deze rondleiding vandaag was wel dat de gids betrokken wilde zijn op het welzijn van de bezoekers van dit huis. Dat je er anders naar buiten gaat dan dat je er binnen bent gekomen. Vaak sta ik er niet bij stil, maar hoort het niet zo te zijn? Dat je een dusdanige betrokkenheid op mensen kunt hebben dat ze graag terugkomen, indien nodig of als het mogelijk is?
We geven wat we ‘in huis’ hebben en doen wat in ons vermogen ligt.
Naar een huis geweest. Misschien is dat het enige wat belangrijk is. Daar waar gastvrijheid gekend wordt. 
