Het ‘arbeiden’ buiten (de stad) gaat me niet in de koude kleren zitten en ik merk dat kleding daarin een functionele toevoeging heeft. Ondanks dat sta ik nog steeds achter mijn keuze en merk dat het naaiwerk in een ander licht komt te staan. Mezelf niet opjagen, maar doen wat nodig is. Misschien heb ik dan ook nog wel zin om het bedrijf te laten groeien.
Waarde creëren. Dat is een ding, een proces. Werken met je talenten. Het is snel gezegd, maar het kan een zoektocht zijn.
Nu heb ik persoonlijk niet zo heel veel met mode – in die zin dat ik vind dat ieder zijn/haar eigen stijl moet gaan ontdekken. En daar wil ik wel een hand(je) bij helpen, indien nodig. Onlangs ben ik in Kleef geweest en wat me opviel is dat ik het leuk vond de originele Duitse kleding eens goed te bekijken. Het kant, de pofmouwen, de kantjes langs de zomen, de ‘piping cord’ die verwerkt is in een deelnaad van een blouse. Er valt zoveel te maken van stoffen.
Aan de andere kant valt het me op dat er veel t-shirts aangeboden worden in kledingwinkels. Ook deze moeten (genaaid en) gedragen worden. Het is een gemakkelijk product dat snel klaar is, weinig (geen) coupe, een nieuw printje en het oogt weer als nieuwe mode.
De broeken zijn opgehaald; opnieuw een tevreden klant en ik heb een nieuw verstelklusje aangenomen. Ook ben begonnen met het opmeten van een kussen om een patroon voor een hoes te tekenen. Een oefening.
Werk waarvan je energie krijgt.
