Gisteren liep ik ergens de weg af en kwam ik in een berm terecht. Op het eerste gezicht leek het een goede plek om de voet neer te zetten, maar hij zakte weg in de modder; zoog weg. Nu was het niet zo dramatisch. Mijn voet kon ik er uittrekken en de voeten waren nog droog. Maar zo zie je maar weer. Op het eerste gezicht leek het wel ‘vaste grond’, maar uiteindelijk bleek het niet zo te zijn. Zo is het vaak in het leven. Aan de buitenkant lijkt het mooi, maar we weten niet wat er aan de binnenkant zich allemaal afspeelt. Dat hoeven we ook niet altijd te weten.
Maar we moeten wel verder met wat het leven ons geeft. En daar mogen we het beste van maken ‘onder de zon’. En daarbij blijven uitkijken waar je loopt.
Dus ook met het werk. De vraag houdt me nog wel bezig waar mijn plek uiteindelijk is, waar ik wat van kan maken. Dat is een ontwikkeling.
In ieder geval heb ik het allemaal deze week goed doorstaan en geef ik de moed niet op.
Nu nog enkele aantekeningen maken, zodat mijn naslagwerk met betrekking tot mijn naaiwerk meer compleet wordt.
