Het klinkt zo aantrekkelijk om de ‘grenzen te verleggen’ om een beter leven te krijgen, om meer geld te verdienen of …..
Maar het verleggen van grenzen betekent altijd dat je iets inlevert. Meestal wordt daarbij niet stilgestaan en gaan we voor de winst. Je levert het oude in voor het nieuwe en dat geeft vaak nieuwe inzichten. Maar of het beter wordt met de nieuwe inzichten c.q. strategieën is de vraag.
Helaas zijn er mensen die jou de winst niet gunnen en die jou ondermijnen. Ja, en wat doe je dan? Het beste kun je loslaten; dan wordt jij ook losgelaten.
Deze week ben ik begonnen aan vouwgordijnen. Een privéklus. En dan ligt de lat erg hoog; vooral omdat het project telkens vooruitgeschoven wordt. Ooit heb ik in een naaiatelier gewerkt waar meer en betere ruimte is om dit soort dingen uit te voeren. Dat vergt een investering. En die ga ik nu nog niet doen. En daarbij moet je niet willen wat een ander heeft, dus wat moet je dan gaan doen?
Enige ervaring heb ik en die kan niemand me afnemen.
Het is goed om af en toe eens te wegen waar je staat met je onderneming. Het lijkt een ware beproeving om vooruit te komen en daarbij zijn er ontwikkelingen. Kun je doorgroeien naar een grotere onderneming of sla je een andere weg in? We weten het niet. Het zal vanzelf wel duidelijk worden. Dat is met de meeste dingen en zaken zo, lijkt me.
Grenzen te verleggen. We maken er vaak ons werk van. Het is een ambitie, het hoort bij de carrière c.q. loopbaan. Misschien moet je er niet teveel van verwachten. Het zitten in een ‘bazenbaan’ kan je helpen om met beide benen op de grond te blijven staan. 
Laten we dat blijven doen.
