Ja, laten we eens serieus beginnen. Deze week heb ik allereerst mijn openingstijden aangepast, zodat ik weer meer ‘open’ ben. Daarnaast werd ik herinnerd aan het feit dat iemand vorig jaar tegen me zei dat ik voor mezelf verder moest. Oftewel: denken aan mijn toekomst.
Dat gaat niet zonder dingen schoonmaken, onderhouden en opruimen uit het verleden. Ik ga de werkschoenen maar eens schoonmaken en opruimen. Wie weet hoe het verder gaat?
Een ding weet ik wel. Ik heb nu de keuze gemaakt om niet structureel te gaan werken voor een uitzendbureau, maar om oproepkracht te blijven. En daarnaast verder zoeken naar die ene ‘uitdaging’.
Het is toch aardig dat je soms allerlei verhalen tegenkomt van mensen die op zoek zijn naar een nieuwe uitdaging. Ja, dat wordt je soms aangepraat en ik heb dat ook gedaan. Feit is dat je verder moet met jezelf, met het leven. En met alles wat daarbij komt kijken.
Daarbij kom je rommel tegen die je beter direct kunt weggooien. Iets wat er mooi uitziet, hoeft niet altijd mooi te zijn. En dan is het afwachten. Wachten wat er komt.
In de tussentijd is er altijd wel iets te doen.
Ik ben deze week ook tot de conclusie gekomen dat er meer ‘questions’ zijn dan ‘answers’. En op de vragen die er liggen, ben ik niet altijd het antwoord. Ik heb geen idee waarom, maar het zij zo. Mensen hebben beelden in hun hoofd en die moeten kloppen. En soms pas je dan niet in het plaatje.
Uiteindelijk wordt dat wel verhelderend.
Het is maar goed dat ik dat plaatje niet ken. Ik vraag me af of diegene(n) die tegenover mij zaten het plaatje wel kennen. Misschien is het wel een wirwar van verbindingen waar we naar kijken.
Ja, laten we eens serieus beginnen.
