In een soort van vakantieperiode heb ik in de hitte even kunnen doorpakken op een naaiopdracht. En ik heb privé aan een paar mondkapjes gewerkt.
In deze hitte moeten we niet te hard willen werken. Hard werken is goed, maar té hard werken niet. Je komt jezelf dan vanzelf een keer tegen. Het was erg warm op mijn plekje op zolder en enige perikelen in deze vakantiedagen waren factoren dat ik mijn voorgenomen werkzaamheden niet ten volle heb kunnen uitvoeren.
Begrijpt u het nog?
Warmte is geen excuus. Ik kan ook zeggen dat ik vind dat ik geen klap heb gedaan. Dat is natuurlijk het ‘mooie’ van zelfstandig werken dat je voor een deel zelf kunt bepalen wanneer je je werkzaamheden uitvoert. Maar gecombineerd met een huishouding, kies ik al vaak voor de huishouding, want in een opgeruimd huis werken, werkt prettiger. Dan ben je zelf ook opgeruimd. Het is heel goed mogelijk – en dat heb ik in het verleden gedaan – om iedereen te ‘pleasen’ en mezelf en het gezin op een tweede plaats (tweede rang) te zetten. Want werk is o zo belangrijk; welk werk het ook is.
In de hittestress wil ik het bijltje er wel eens bij neergooien, maar toch vind ik in de dag wel weer mogelijkheden om verder te komen.
Vergeet jezelf niet. Dat is iets waarbij toch stilgestaan moet worden. Dus heb ik morgen – een zondag – een dag om te rusten. Een dag om stil te staan bij wat bereikt is in het leven. Dat is ook een soort van vakantieperiode.
Nu heb ik de berekening van mijn volgende naaiopdracht af en daarmee kan ik de komende week aan de slag. Als ik de juiste mensen te pakken krijg. Het leven geeft je mensen en omstandigheden op de weg waarmee je moet handelen. Uiteindelijk komt alles goed terecht. Dat geloof ik. 
