Het is prettig dat je door bepaalde mensen op een recht spoor wordt geplaatst. Het biedt perspectief dat je bepaald wordt bij dingen die je prettig vindt en dat je daarmee verder kunt. Een recht spoor kan gewoon belopen worden zonder dat je hoeft na te denken of iets wel of niet goed is; het is feitelijk gewoon een rechte weg.
Is dat niet de weg die we behoren te gaan in ons leven?
En als je door mensen niet op je waarde wordt geschat, is het goed dat je wegloopt om nieuwe wegen te vinden. Gewoon achter je laten wat niet meer aan de orde c.q. belangrijk is. Je hoeft dan ook niet meer ‘Fuck you!’ te zeggen als je wordt opgejaagd. Ja, dat laatste is wat de maatschappij (soms) van je vraagt, merkte ik onlangs.
Terugkijkend op mijn werk de afgelopen week, betekent dit dat ik toch veel thuis ben. Het kan leuk zijn om terug te kijken op een sollicitatie en dat er een herkennings- c.q. mogelijk aanknopingspunt is. Ik laat het bij het woord ‘mogelijk’, want niet alles wat mogelijk is, gebeurt ook. Toch is het goed om te verwachten dat er deuren voor je opengaan in dit leven. Het moeten dan wel de juiste deuren zijn en dat kan een zoektocht zijn.
Deze week ben ik naar de markt geweest in een dorp in de omgeving om knopen te kopen. Wat ik daar hoorde, heb ik vol instemming aangehoord. Toch is het de vraag of ik deze weg wil inslaan.
Nee, dus.
Het moet wel mooi blijven! Daarom volgen we een recht spoor?
Misschien zit daar regelmatig het woord ‘niet’ in. Niet meegaan in wat niet goed is, of – zoals een schrijver het bijna schreef – je ziet meer op een weg die je niet kent. 
