Er wordt wat afgewerkt. Handen in de zakken steken en iets er uittrekken, zodat er een doorboorde zak ontstaat? Of is het iets anders? Zakken die verslijten en vervangen moeten worden, omdat de rest van de broek nog goed in orde is.
Dan kan ik me afvragen wat de kwaliteit van de pocketing is – de ‘zakkenstof’ – maar er moet wel een nieuwe zak komen. Het is leuk om iets nieuws te maken en om hierbij de boeken erbij te pakken en iets opnieuw door te lezen, bijvoorbeeld over de Engelse naad. Dat geeft dan weer inspiratie om verder te gaan.
Soms is het goed om iets op papier te zetten. Om verder te komen en te ordenen. Daar kwam ik vandaag wel weer achter. Al het werk wat we doen, heeft een waarde. Je hoeft niet te min over jezelf te denken. Zo gaat er wat werk door onze handen. Soms iets waar we eerst niets in zien – dat wat eigenlijk moet afsterven voordat er iets nieuws kan ontstaan. Iedereen rent voor zijn eigen zaak, maar gaan we het daarmee redden? Wat hebben we aan een doorboorde zak? Niets, natuurlijk.
Vaak is er geen groot geld beschikbaar, al wordt dat weleens aangeboden. Maar is het verstandig en nodig om een lening aan te gaan? Toch is het goed om verder te gaan en iets op te bouwen; een zaak, een gezin? Anders kan het leven zo nutteloos worden. Vaak weet je misschien niet waar of hoe je verder moet bouwen – ‘werkenderwijs’ bewaar je iets; hoe klein de stap ook. ….
Volg je hart, je uitgangpunten (principes); de rest volgt vanzelf.
De doorboorde zak. Er bestaat een opdracht en er is een plaats die is gesteld en grenzen die zijn aangegeven. Vanzelf wordt de zak niet hersteld; daar is meer voor nodig. 
