Ruim een etmaal geleden werd het me duidelijk. Er zit een barst in alles. Daar schijnt het licht naar binnen. Het was een geruststelling. Je wilt alles zo graag perfect doen, zoals een zanger het ooit zong: ‘a perfect offering’. Ik was blij dat het duidelijk werd dat ik dat mocht vergeten. Zo kon ik toch nog ‘zorgeloos’ het weekend ingaan.
Er waren momenten van afzien. Ik vond het fijn om samen met mensen te zijn die er gewoon ‘zijn’. Waarmee je een gesprek kunt voeren wat niet van te voren gepland is, maar gewoon spontaan ontstaat.
Ja, soms is het allemaal best veel, maar je kunt niet meer doen dan er gewoon te ‘zijn’ en doen wat je hand vindt om te doen. Het is ons allemaal gegeven.
Ik vond het leuk dat ik deze week kussens heb afgeleverd van redelijke dikke stoffen. Ze zaten niet in de hoogste prijsklasse; dat was ook niet de insteek. De ritsen zaten er goed in en al doende kwam er toch meer automatisme om het geheel op tijd klaar te krijgen.
Ja, zo laten we het licht buiten maar schijnen. Werken zolang het licht is, is een goede zaak. Vanmiddag ben ik een poos wezen wandelen buiten de stad richting het zuiden langs de weilanden. Een wandeling waar je lekker de gedachten kunt laten gaan en een gesprek kunt voeren met de ander. Heerlijk om zo een poos buiten te kunnen zijn.
Het werk heb ik laten liggen; de plannen blijkbaar spontaan omgegooid. ‘Overstag gegaan’ heet dat ook wel in zeiltermen. Daar word je niet slechter van. Misschien verandert er iets in je gedachten en kun je anders naar dingen kijken. Inspiratie opdoen en zien waar je echt blij van wordt.
Zo komt er een barst in alles; het is de bedoeling. 
