Deelgenoot zijn. We zijn deelgenoot van elkaars leven zonder te weten waar het begint of eindigt. En dan kom je soms ook voor verrassingen te staan.
Deze week heb ik ook weer buitenshuis gewerkt en ik was nog deelgenoot in een Teams-sessie op zoek naar werk. Sommige dingen zijn al tien keer herkauwd in het leven, maar het is goed om dingen iets op te rekken, anders kan de blik ook op ‘het oneindige’ raken. Of de focus wordt zo scherp dat je vergeet om je heen te kijken.
Vanmiddag heb ik nog lekker kunnen wandelen buiten en daarbij nog even heerlijk kunnen genieten van het buitenleven en de daarbij bekende geuren. Dat geeft altijd nog een soort herkenning en het ondernemen in het buitengebied gaat ook op een andere manier dan in de stad. Ik denk toch dat er meer rust is, maar schijn bedriegt natuurlijk.
Het is ook leuk om deelgenoot te zijn van enkele huwelijksjubilea. Het kan een verplichting worden om iemand hiermee te feliciteren, maar we mogen ook weten dat trouw een gegeven is in deze wereld. Het is niet altijd zozeer een prestatie al moeten sommige dingen nu eenmaal wel gevierd worden. En het is fijn als het kan.
En als iets een verplichting wordt, dan is er ook een mogelijkheid om het te onthouden. Of je kunt zaken agenderen. Soms kunnen er punten op de agenda te staan die niet noodzakelijk meer zijn en dan worden ze afgeblazen. Dat is dan een prettige bijkomstigheid. Er ontstaat ruimte voor andere zaken.
Op deze zaterdagavond heb ik nog even kunnen stilstaan bij de vraag hoe ik het beste geld kan verdienen (inkomen). Dat zijn dan even rustmomentjes in het leven.
‘Even rustig ademhalen’ en deelgenoot zijn. Dat wens ik iedereen morgen toe.
Een fijne zondag toegewenst. 
