Trouwe mensen. Ze bestaan. Je kunt ze iets toevertrouwen. Vaak is het niet interessant, niet spectaculair. Maar trouwe mensen kun je vertrouwen. Je kunt erop bouwen.
Niet altijd houdt een afspraak stand. Soms komen er andere overwegingen die een nieuwe doorslag geven in een probleem of een vraag, waarbij andere keuzes gemaakt worden die waren afgesproken. Het is iets waarmee je mee moet handelen. Oftewel: moet loslaten. Ja, laten we ons maar niet te druk maken om te zoeken naar het perfecte bestaan.
Bij tijd en wijle is het nu leren leven met (slimme) algoritmes. Daar heb je achter de naaimachine niet zo’n last van, gelukkig. Uiteindelijk is het leven een organisch proces. Natuurlijk valt er een en ander te organiseren, maar – dat las ik onlangs – ‘to-do-lijstjes hebben een averechts effect. Omdat je dan uitstelgedrag krijgt. Daarom vind ik het prettig om het leven in vrijheid en volgens een natuurlijke loop te leven.
Het is een zoektocht naar een nieuwe uitdaging. Een combinatie tussen werk en thuiswerken. En sommige dingen moet ik loslaten; niet meer in investeren. Wie weet krijgt het leven dan weer nieuwe glans.
Voor sommige opdrachten heb ik geen ruimte en momenteel geen tijd. Het blijft een samenloop van omstandigheden waarbij ik niet plotsklaps een hele middag in een project kan investeren. Sommige opdrachten hebben meer voorwerk nodig om te komen tot goede prijs- en werkafspraken. En – helaas – heb ik nog niet meer werkruimte beschikbaar in de woning. Dan vertel je je klant ook maar iets over je persoonlijke situatie en dan hoop ik dat ze iets gaan begrijpen. Ik heb gemerkt dat het goed is om open te zijn.
Aan trouwe mensen kun je iets kwijt van jezelf. Het is fijn om te weten dat ze er zijn. Ik denk ook dat het een soort vriendschap is, trouw.
